Enerji, Türkiye için uzun yıllar boyunca daha çok bir dış politika ve cari açık meselesi olarak görüldü. Petrol ve doğal gaz ithalatı arttıkça enerji, ekonominin en kırılgan alanlarından biri hâline geldi. Ancak son yıllarda yenilenebilir enerjiye yönelik atılan adımlar, bu kırılganlığın kader olmadığını gösteriyor. Türkiye artık yenilenebilir enerjiyi yalnızca çevresel bir tercih değil, stratejik bir zorunluluk olarak ele alıyor.

Türkiye’nin coğrafi yapısı, yenilenebilir enerji açısından önemli bir potansiyel sunuyor. Güneşlenme süresi yüksek, rüzgâr koridorları güçlü, hidroelektrik kapasitesi geniş ve jeotermal kaynaklar bakımından Avrupa’nın önde gelen ülkeleri arasında. Buna rağmen uzun süre bu potansiyel ya yeterince değerlendirilemedi ya da ikincil bir seçenek olarak görüldü. Bugün gelinen noktada ise tablo değişiyor.

Yenilenebilir enerji yatırımları, artık yalnızca elektrik üretimini artırmanın ötesinde bir anlam taşıyor. Bu yatırımlar, Türkiye’nin enerji arz güvenliğini güçlendirirken aynı zamanda dışa bağımlılığı azaltıyor. Her yeni rüzgâr santrali, her güneş tarlası ve her jeotermal tesis, ithal enerji faturasında kalıcı bir düşüş anlamına geliyor. Bu yönüyle yenilenebilir enerji, ekonomik istikrarın sessiz ama güçlü bir aracı hâline gelmiş durumda.

Stratejinin dikkat çeken yönlerinden biri de yerli üretim ve teknoloji vurgusu. Yenilenebilir enerji, yalnızca elektrik üretmekle sınırlı değil; ekipman üretimi, mühendislik hizmetleri ve bakım-onarım süreçleriyle birlikte geniş bir sanayi ekosistemi oluşturuyor. Türkiye bu alanda yerli üretimi artırdıkça, yenilenebilir enerji dış ticaret açığını azaltan bir unsur olmaktan çıkıp, ihracat potansiyeli olan bir sektöre dönüşebilir.

Elbette bu dönüşümün önünde bazı engeller de var. Şebeke altyapısının yenilenmesi, depolama teknolojilerinin geliştirilmesi ve planlama süreçlerinin hızlandırılması hâlâ çözüm bekleyen başlıklar arasında. Yenilenebilir enerji kaynakları doğası gereği kesintili olduğu için, sistemin esnekliğini artıracak yatırımlar kritik önem taşıyor. Aksi hâlde üretim artışı, verimlilik sorunlarını da beraberinde getirebilir.

Türkiye’nin yenilenebilir enerji stratejisi aynı zamanda küresel dönüşümle uyumlu olma çabasını da yansıtıyor. Dünya hızla karbon yoğun ekonomilerden uzaklaşırken, bu dönüşümün dışında kalmak hem ekonomik hem de siyasi maliyetler doğuruyor. Yenilenebilir enerjiye yapılan her yatırım, Türkiye’nin uluslararası rekabet gücünü koruması açısından da stratejik bir değer taşıyor.

Sonuç olarak Türkiye’nin yenilenebilir enerji stratejisi, artık yalnızca “temiz enerji” söylemiyle sınırlı değil. Bu strateji; enerji güvenliği, ekonomik dayanıklılık ve uzun vadeli kalkınma hedeflerinin kesişim noktasında yer alıyor. Doğru planlama ve kararlı uygulamayla yenilenebilir enerji, Türkiye için bir maliyet kalemi olmaktan çıkıp, stratejik bir avantaja dönüşebilir. Asıl mesele, bu potansiyelin ne kadar hızlı ve ne kadar akıllıca yönetileceğidir.

enerjiplatformu.org